Filmhuis-Living

Orde en regelmaat bepalen het leven van de Engelse gentleman mr. Williams. Hij leeft in het stijve Londen van begin jaren vijftig. Deze heer draagt een strak krijtstreepkostuum, op het hoofd of course een bolhoed, de paraplu altijd bij de hand (je weet maar nooit) en met deze attributen stapt mr. Williams dagelijks op hetzelfde tijdstip in de trein die hem naar zijn gemeentelijke kantoor brengt. 

Met zijn stiff upper lip zit mr. Williams onaantastbaar aan het hoofd van een serie grote houten bureaus met daaraan zijn ondergeschikten, die hem uiteraard nooit tutoyeren en vooral bezig zijn met het verplaatsen van stapels papier. Een onkreukbare man in een onkreukbare omgeving, die zich al helemaal niet van de wijs laat brengen door burgers die een verzoek indienen. Zo’n verzoek wordt gewoon op de stapel gelegd, alles op zijn tijd. 

Maar er komt een barst in dat regelmatig verlopende leven. Mr. Williams krijgt van zijn arts te horen dat hij ongeneeslijk ziek is en niet meer zo lang te leven heeft. Die boodschap zorgt voor een verandering. Hij vraagt zich af wat hij allemaal gemist heeft. Waarom zou hij het niet eens anders doen? 

Daarmee ontspint zich een warmbloedig drama over een man die opeens op zoek gaat naar de betekenis van zijn leven. Dat kan bekend klinken: ‘Living’ is de Engelse versie van de film ‘Ikiru’ van Akira Kurosawa uit 1952. En het is een succesvolle versie, ontroerend zonder sentimenteel te worden en een glansrol voor acteur Bill Nighy. Een film die zowel aangrijpend als geestig is. Een van de recensenten: ‘Nauwelijks emoties tonen en dan toch een verpletterende indruk maken, dat kan Nighy.’ Dat leverde hem ook nog een reeks filmprijzen op, waaronder een Oscar-nominatie.